De decadente backpacker

Ook vanaf 12.000 km verderop wens ik iedereen een prachtig, avontuurlijk, mooi en gezond nieuwjaar!

----------------------------------------

In 1 maand heb ik nog nooit op zoveel terrasjes gezeten. Ik heb nog nooit zoveel gechilld, rondgeslenterd door stadjes, gratis musea bezocht, uit eten geweest en genikst. Ik heb nog nooit zoveel empanadas gegeten, water gedronken en gezweet vanwege het mooie weer. Ik heb nog nooit zo decadent gebackpackt. Maar misschien voelt het alleen maar zo. Vergeleken met Peru en Bolvia is Argentinie nou eenmaal schoner, luxer en duurder. Ik gier het namelijk al uit als ik weer een MC Donalds zie. En je kunt me opvegen als ik voor het eerst na 3 maanden weer op een roltrap sta.

Van Salta ben ik met vier Nederlandse meiden naar Cordoba gegaan. Het shop- en rondslenterleven vanuit Salta hebben we hier doorgezet. Heb een nieuwe broek, nieuwe shirtjes en de meest kichkichen Nikes ever gekocht. Gechillt in een park, mensen kijken. Al zijn ze lang niet zo bijzonder als de inwoners van Peru of Bolivia, ook hier kijk je je ogen uit. Opa´s die zitten te schaken op pleintjes, mensen die in een fontein spelen vanwege de hitte, hippies die zelfgemaakte sieraden verkopen en zelfs in een moderne stad lopen de meisjes in tuttige schoolkostuums. Ik zit voor de verandering op een terras en een meisje van 4 legt naalden op mijn tafel. Of ik die wil kopen. We bezoeken mooie gebouwen, zoals een kerk die niet helemaal perfect is. Hij mist een toren. Een symbool voor het feit dat de mens ook niet perfect is. Ik eindig mijn shopavontuur met het kopen van een tent en een matje. Want ik wil kamperen. Iets minder decadent.

De andere meiden gaan huin eigen weg. Ik zie ze later wel weer in Buenos Aires. Alleen met de bus naar Rosario, de op twee na grootste stad van Argentinie. Ik weet niet waar ik heen moet. Mijn camping ligt buiten de plattegrond van de Lonely Planet. Een Argentijnse vrouw wijst me welke lokale bus ik moet nemen. Na 40 minuten zegt de busschaufeur dat ik eruit moet. Dan is het nog eens 10 minuten lopen. Ik vind het nu al hysterisch. De camping is prima. Groen, groot, uitzicht over de rivier en de skyline van Rosario. Helaas zit er geen water in het zwembad. Ik betaal 4 keer zo weinig als voor een hostel. Ik moet nu gaan leven met de dingen die ik heb. Zet daarom mijn tent op onder een lantaarnpaal om ´s avonds niet over een scheerlijn te struikelen. Ik maak van 1 van mijn kledingzakken een kussen. Mijn prullenbak is een afvalzakje aan een scheerlijn. Vooral ´s avonds is het heerlijk in een tent. Geluiden van krekels, kikkers, muggen, uilen, een hond die aan mijn afvalzakje snuffelt en de wind die door de palmbomen waait. Jammer dat het niet regent. Ik vang een vuurvliegje. En word ´s ochtends wakker gemaakt door tjilpende vogels. Ik verwen mezelf met 2 dagen strand. Loop rond door Rosario, waar het rustig is. Bezoek een mooi park waar jongeren aan het skaten zijn. Heerlijk om je eigen tempo te bepalen. Achteraf heb ik geen een westerse toerist gezien. In drie dagen heb ik naast het verplichte praatwerk met obers, chauffeurs en andere wegwijzers met hippies uit Argentinie, Uruguay, Ecuador en Colombia gepraat. Want zij zaten ook op de camping.

De bus rijdt een paar uur later Buenos Aires, met 13 miljoen mensen, in. De grootste stad die ik ooit heb bezocht. Ik krijg kippenvel. Wat een stad. Wat een flats. Wat een billboards. Wat een stratenplan. Waaronder een zwerversdorpje ligt. Waar mensen wonen in winkelwagentjes en karton. Na drie dagen is er een eind gekomen aan mijn rust. We zitten in een druk, maar gezellig hostel. Met eigen bar op het dakterras waar de nodige biertjes doorheen floeien. In 8 dagen heb ik 1000 keer minder uren gemaakt dan iemand die de griep heeft. Je eet niet voor 23.00 uur en gaat niet eerder naar bed dan 3.00. En toch vroeg opstaan, omdat je de stad wilt leren kennen. We bezoeken het roze huis van Evita, waar zij vroeger haar toespraken hield voor 389238209 Argentijnen. Ook ontmoeten we hier de dwaze moeders, zij maken elke donderdag een rondje op de Plaza, ter demonstratie voor hun ´verloren´ zonen en mannen. 20 jaar geleden. Ik maak een citytour. Voel me stoer en groot, maar aan de andere kant ook klein en kwetsbaar. De flats komen op je af. De straten zijn 4 keer zo groot als de Gijsbrecht van Amstelstraat. Maar dan met eenrichtingsverkeer. Yolanda en ik huren een tandem en gaan met gierende banden en veel gelach door Buenos Aires. Raar om achterop te zitten en alleen maar te kunnen trappen.
Een man wast zich in een watertje, tussen de rijke zakenmannen. We bezoeken een balletvoorstelling op de Avenida 9 de julio. Op deze ´s werelds grootste straat staan 1 podium en 8 filmschermen. Duizenden mensen genieten van balletmuziek met bijbehorende danspasjes. Yolanda en ik zweven daarna sierlijk naar een restaurant. We zien tango op straat, bezoeken het cementario waar Evita begraven ligt. Lopen rond door het toeristische La Boca, met de gekleurde huisjes en nog meer tango. Uiteraard gaan we uit tot in de vroege uurtjes. Met kerst naar de beroemde tent La Pacha, met uitzicht over water. Waar iedereen met zonnebril op danst terwijl het donker is. Wat kouwen ze toch raar met hun mond... De kerstman komt langs en ik krijg een lekkere fles champagne. Maar zelfs dan ben ik nog niet in de kerstsfeer. Ook niet als om 00.00 vuurwerk wordt afgeschoten en iedereen ´Heppie Kristmas´ roept. Zoals wij dat doen bij oud en nieuw. Met Iris ga ik naar een vet Percussiefeest in een loods. Zet een stel Argentijnen, Afrikanen en Brazilianen bij elkaar. Geef ze een trommel en een hysterische dirigent. Ook al zou je willen, het lukt je niet om de komende 2,5 uur stil te staan. Ook niet als het zweet tot in je bilnaad gutst. Buenos Aires is niet alleen tango, steaks en voetbal. Het is veel meer.

Maar ook Buenos Aires slaapt. Met oud en nieuw. Het is raar maar waar. Dus boeken Yolanda, Claire en ik hem naar Uruguay. Ook wel bekend als het kleine jongetje van de klas. Die zich stilhoudt tussen de grote jongens. Maar als je dit jongetje beter leert kennen, zit er onwijs veel in. Met de boot gaan we naar Colonia. We kunnen weer adem halen. De tijd is stilgezet in dit schattige dorpje. Oude auto´s, oude kerkjes, oude huisjes. Een stadsmuur met kannonnen. Straten met klinkers. En heel veel toeristen. De Argentijnen hebben inmiddels ook vakantie.
Na Colonia gaan we naar Montevideo. De hoofdstad van Uruguay. Een vieze hoofdstad, met veel slecht onderhouden gebouwen. Maar wel met MC Donalds, een chille Ramblas, mooie pleinen en leuke winkelstraten. En met de grootste markt die ik tot nog toe heb gezien. Waar je fruit kunt kopen. Maar ook ganzen, slangen, oude colablikken, kapotte lampenkappen, muziek en een hoesje voor mijn Ipod. Gelukkig hebben ze ook een goede collectie films in het hostel.
Het toetje op de decadentheid is Punta del Esta, aan het strand. Daar vieren we oud en nieuw. Tussen de rijke, verwende Argentijnen, die dit dorp van hun hebben gemaakt en het beschouwen als een weekendjeweg.nl. Ook met oud en nieuw. Het hostel waar we zitten spant de kroon. 25 euro per nacht. Sick. Maar wel met zwembad. We genieten. Op oudejaarsdag liggen we vol in de zon, 30 graden. Ik zwem voor het eerst in de Atlantische Oceaan. Voelt goed. Mooie golven, ik verlies bijna mijn bikini. Om 21.00 uur is het 00.00 uur in Nederland. We ontkurken de champagne en toosten op het leven. Dat mooi is. Een bijzonder moment, vooral omdat precies op dat moment de zon achter de skyline van Punta del Esta zakt. En er vuurwerk wordt afgestoken. Door een stel Europeanen denk ik. Om 00.00 uur hier barst het echte feest los. Vuurwerk, lekker eten, sangria met witte wijn. We gaan naar een feest aan zee. Dansen, sjansen en hebben lol. Uiteraard maak ik mijn eerste nieuwjaarsduik. Ik heb alleen geen vaseline, Unox rookworsten of dikke winterjassen nodig.

Nu ben ik weer alleen. Ik heb mijn plan gewijzigd. Op aanraden van Gerben, dat ik na 1 hapje jonge kaas weer terug wil, heb ik mijn ticket verlengd. Op 1 maart slaap ik weer in mijn eigen bed. Ik ga naar Mendoza en vanaf daar naar Patagonie. Terug naar de natuur, actieve dingen doen. FF weg van terrasjes, zodat ik er straks weer van kan genieten. Tjeem, wat klinkt dat decadent.

Abrazo!

p.s. uploaden van foto´s lukt niet zo goed... komt later!