De decadente backpacker
Door: Sarah
Blijf op de hoogte en volg Sarah
03 Januari 2008 | Uruguay, Montevideo
Ook vanaf 12.000 km verderop wens ik iedereen een prachtig, avontuurlijk, mooi en gezond nieuwjaar!
----------------------------------------
In 1 maand heb ik nog nooit op zoveel terrasjes gezeten. Ik heb nog nooit zoveel gechilld, rondgeslenterd door stadjes, gratis musea bezocht, uit eten geweest en genikst. Ik heb nog nooit zoveel empanadas gegeten, water gedronken en gezweet vanwege het mooie weer. Ik heb nog nooit zo decadent gebackpackt. Maar misschien voelt het alleen maar zo. Vergeleken met Peru en Bolvia is Argentinie nou eenmaal schoner, luxer en duurder. Ik gier het namelijk al uit als ik weer een MC Donalds zie. En je kunt me opvegen als ik voor het eerst na 3 maanden weer op een roltrap sta.
Van Salta ben ik met vier Nederlandse meiden naar Cordoba gegaan. Het shop- en rondslenterleven vanuit Salta hebben we hier doorgezet. Heb een nieuwe broek, nieuwe shirtjes en de meest kichkichen Nikes ever gekocht. Gechillt in een park, mensen kijken. Al zijn ze lang niet zo bijzonder als de inwoners van Peru of Bolivia, ook hier kijk je je ogen uit. Opa´s die zitten te schaken op pleintjes, mensen die in een fontein spelen vanwege de hitte, hippies die zelfgemaakte sieraden verkopen en zelfs in een moderne stad lopen de meisjes in tuttige schoolkostuums. Ik zit voor de verandering op een terras en een meisje van 4 legt naalden op mijn tafel. Of ik die wil kopen. We bezoeken mooie gebouwen, zoals een kerk die niet helemaal perfect is. Hij mist een toren. Een symbool voor het feit dat de mens ook niet perfect is. Ik eindig mijn shopavontuur met het kopen van een tent en een matje. Want ik wil kamperen. Iets minder decadent.
De andere meiden gaan huin eigen weg. Ik zie ze later wel weer in Buenos Aires. Alleen met de bus naar Rosario, de op twee na grootste stad van Argentinie. Ik weet niet waar ik heen moet. Mijn camping ligt buiten de plattegrond van de Lonely Planet. Een Argentijnse vrouw wijst me welke lokale bus ik moet nemen. Na 40 minuten zegt de busschaufeur dat ik eruit moet. Dan is het nog eens 10 minuten lopen. Ik vind het nu al hysterisch. De camping is prima. Groen, groot, uitzicht over de rivier en de skyline van Rosario. Helaas zit er geen water in het zwembad. Ik betaal 4 keer zo weinig als voor een hostel. Ik moet nu gaan leven met de dingen die ik heb. Zet daarom mijn tent op onder een lantaarnpaal om ´s avonds niet over een scheerlijn te struikelen. Ik maak van 1 van mijn kledingzakken een kussen. Mijn prullenbak is een afvalzakje aan een scheerlijn. Vooral ´s avonds is het heerlijk in een tent. Geluiden van krekels, kikkers, muggen, uilen, een hond die aan mijn afvalzakje snuffelt en de wind die door de palmbomen waait. Jammer dat het niet regent. Ik vang een vuurvliegje. En word ´s ochtends wakker gemaakt door tjilpende vogels. Ik verwen mezelf met 2 dagen strand. Loop rond door Rosario, waar het rustig is. Bezoek een mooi park waar jongeren aan het skaten zijn. Heerlijk om je eigen tempo te bepalen. Achteraf heb ik geen een westerse toerist gezien. In drie dagen heb ik naast het verplichte praatwerk met obers, chauffeurs en andere wegwijzers met hippies uit Argentinie, Uruguay, Ecuador en Colombia gepraat. Want zij zaten ook op de camping.
De bus rijdt een paar uur later Buenos Aires, met 13 miljoen mensen, in. De grootste stad die ik ooit heb bezocht. Ik krijg kippenvel. Wat een stad. Wat een flats. Wat een billboards. Wat een stratenplan. Waaronder een zwerversdorpje ligt. Waar mensen wonen in winkelwagentjes en karton. Na drie dagen is er een eind gekomen aan mijn rust. We zitten in een druk, maar gezellig hostel. Met eigen bar op het dakterras waar de nodige biertjes doorheen floeien. In 8 dagen heb ik 1000 keer minder uren gemaakt dan iemand die de griep heeft. Je eet niet voor 23.00 uur en gaat niet eerder naar bed dan 3.00. En toch vroeg opstaan, omdat je de stad wilt leren kennen. We bezoeken het roze huis van Evita, waar zij vroeger haar toespraken hield voor 389238209 Argentijnen. Ook ontmoeten we hier de dwaze moeders, zij maken elke donderdag een rondje op de Plaza, ter demonstratie voor hun ´verloren´ zonen en mannen. 20 jaar geleden. Ik maak een citytour. Voel me stoer en groot, maar aan de andere kant ook klein en kwetsbaar. De flats komen op je af. De straten zijn 4 keer zo groot als de Gijsbrecht van Amstelstraat. Maar dan met eenrichtingsverkeer. Yolanda en ik huren een tandem en gaan met gierende banden en veel gelach door Buenos Aires. Raar om achterop te zitten en alleen maar te kunnen trappen.
Een man wast zich in een watertje, tussen de rijke zakenmannen. We bezoeken een balletvoorstelling op de Avenida 9 de julio. Op deze ´s werelds grootste straat staan 1 podium en 8 filmschermen. Duizenden mensen genieten van balletmuziek met bijbehorende danspasjes. Yolanda en ik zweven daarna sierlijk naar een restaurant. We zien tango op straat, bezoeken het cementario waar Evita begraven ligt. Lopen rond door het toeristische La Boca, met de gekleurde huisjes en nog meer tango. Uiteraard gaan we uit tot in de vroege uurtjes. Met kerst naar de beroemde tent La Pacha, met uitzicht over water. Waar iedereen met zonnebril op danst terwijl het donker is. Wat kouwen ze toch raar met hun mond... De kerstman komt langs en ik krijg een lekkere fles champagne. Maar zelfs dan ben ik nog niet in de kerstsfeer. Ook niet als om 00.00 vuurwerk wordt afgeschoten en iedereen ´Heppie Kristmas´ roept. Zoals wij dat doen bij oud en nieuw. Met Iris ga ik naar een vet Percussiefeest in een loods. Zet een stel Argentijnen, Afrikanen en Brazilianen bij elkaar. Geef ze een trommel en een hysterische dirigent. Ook al zou je willen, het lukt je niet om de komende 2,5 uur stil te staan. Ook niet als het zweet tot in je bilnaad gutst. Buenos Aires is niet alleen tango, steaks en voetbal. Het is veel meer.
Maar ook Buenos Aires slaapt. Met oud en nieuw. Het is raar maar waar. Dus boeken Yolanda, Claire en ik hem naar Uruguay. Ook wel bekend als het kleine jongetje van de klas. Die zich stilhoudt tussen de grote jongens. Maar als je dit jongetje beter leert kennen, zit er onwijs veel in. Met de boot gaan we naar Colonia. We kunnen weer adem halen. De tijd is stilgezet in dit schattige dorpje. Oude auto´s, oude kerkjes, oude huisjes. Een stadsmuur met kannonnen. Straten met klinkers. En heel veel toeristen. De Argentijnen hebben inmiddels ook vakantie.
Na Colonia gaan we naar Montevideo. De hoofdstad van Uruguay. Een vieze hoofdstad, met veel slecht onderhouden gebouwen. Maar wel met MC Donalds, een chille Ramblas, mooie pleinen en leuke winkelstraten. En met de grootste markt die ik tot nog toe heb gezien. Waar je fruit kunt kopen. Maar ook ganzen, slangen, oude colablikken, kapotte lampenkappen, muziek en een hoesje voor mijn Ipod. Gelukkig hebben ze ook een goede collectie films in het hostel.
Het toetje op de decadentheid is Punta del Esta, aan het strand. Daar vieren we oud en nieuw. Tussen de rijke, verwende Argentijnen, die dit dorp van hun hebben gemaakt en het beschouwen als een weekendjeweg.nl. Ook met oud en nieuw. Het hostel waar we zitten spant de kroon. 25 euro per nacht. Sick. Maar wel met zwembad. We genieten. Op oudejaarsdag liggen we vol in de zon, 30 graden. Ik zwem voor het eerst in de Atlantische Oceaan. Voelt goed. Mooie golven, ik verlies bijna mijn bikini. Om 21.00 uur is het 00.00 uur in Nederland. We ontkurken de champagne en toosten op het leven. Dat mooi is. Een bijzonder moment, vooral omdat precies op dat moment de zon achter de skyline van Punta del Esta zakt. En er vuurwerk wordt afgestoken. Door een stel Europeanen denk ik. Om 00.00 uur hier barst het echte feest los. Vuurwerk, lekker eten, sangria met witte wijn. We gaan naar een feest aan zee. Dansen, sjansen en hebben lol. Uiteraard maak ik mijn eerste nieuwjaarsduik. Ik heb alleen geen vaseline, Unox rookworsten of dikke winterjassen nodig.
Nu ben ik weer alleen. Ik heb mijn plan gewijzigd. Op aanraden van Gerben, dat ik na 1 hapje jonge kaas weer terug wil, heb ik mijn ticket verlengd. Op 1 maart slaap ik weer in mijn eigen bed. Ik ga naar Mendoza en vanaf daar naar Patagonie. Terug naar de natuur, actieve dingen doen. FF weg van terrasjes, zodat ik er straks weer van kan genieten. Tjeem, wat klinkt dat decadent.
Abrazo!
p.s. uploaden van foto´s lukt niet zo goed... komt later!
----------------------------------------
In 1 maand heb ik nog nooit op zoveel terrasjes gezeten. Ik heb nog nooit zoveel gechilld, rondgeslenterd door stadjes, gratis musea bezocht, uit eten geweest en genikst. Ik heb nog nooit zoveel empanadas gegeten, water gedronken en gezweet vanwege het mooie weer. Ik heb nog nooit zo decadent gebackpackt. Maar misschien voelt het alleen maar zo. Vergeleken met Peru en Bolvia is Argentinie nou eenmaal schoner, luxer en duurder. Ik gier het namelijk al uit als ik weer een MC Donalds zie. En je kunt me opvegen als ik voor het eerst na 3 maanden weer op een roltrap sta.
Van Salta ben ik met vier Nederlandse meiden naar Cordoba gegaan. Het shop- en rondslenterleven vanuit Salta hebben we hier doorgezet. Heb een nieuwe broek, nieuwe shirtjes en de meest kichkichen Nikes ever gekocht. Gechillt in een park, mensen kijken. Al zijn ze lang niet zo bijzonder als de inwoners van Peru of Bolivia, ook hier kijk je je ogen uit. Opa´s die zitten te schaken op pleintjes, mensen die in een fontein spelen vanwege de hitte, hippies die zelfgemaakte sieraden verkopen en zelfs in een moderne stad lopen de meisjes in tuttige schoolkostuums. Ik zit voor de verandering op een terras en een meisje van 4 legt naalden op mijn tafel. Of ik die wil kopen. We bezoeken mooie gebouwen, zoals een kerk die niet helemaal perfect is. Hij mist een toren. Een symbool voor het feit dat de mens ook niet perfect is. Ik eindig mijn shopavontuur met het kopen van een tent en een matje. Want ik wil kamperen. Iets minder decadent.
De andere meiden gaan huin eigen weg. Ik zie ze later wel weer in Buenos Aires. Alleen met de bus naar Rosario, de op twee na grootste stad van Argentinie. Ik weet niet waar ik heen moet. Mijn camping ligt buiten de plattegrond van de Lonely Planet. Een Argentijnse vrouw wijst me welke lokale bus ik moet nemen. Na 40 minuten zegt de busschaufeur dat ik eruit moet. Dan is het nog eens 10 minuten lopen. Ik vind het nu al hysterisch. De camping is prima. Groen, groot, uitzicht over de rivier en de skyline van Rosario. Helaas zit er geen water in het zwembad. Ik betaal 4 keer zo weinig als voor een hostel. Ik moet nu gaan leven met de dingen die ik heb. Zet daarom mijn tent op onder een lantaarnpaal om ´s avonds niet over een scheerlijn te struikelen. Ik maak van 1 van mijn kledingzakken een kussen. Mijn prullenbak is een afvalzakje aan een scheerlijn. Vooral ´s avonds is het heerlijk in een tent. Geluiden van krekels, kikkers, muggen, uilen, een hond die aan mijn afvalzakje snuffelt en de wind die door de palmbomen waait. Jammer dat het niet regent. Ik vang een vuurvliegje. En word ´s ochtends wakker gemaakt door tjilpende vogels. Ik verwen mezelf met 2 dagen strand. Loop rond door Rosario, waar het rustig is. Bezoek een mooi park waar jongeren aan het skaten zijn. Heerlijk om je eigen tempo te bepalen. Achteraf heb ik geen een westerse toerist gezien. In drie dagen heb ik naast het verplichte praatwerk met obers, chauffeurs en andere wegwijzers met hippies uit Argentinie, Uruguay, Ecuador en Colombia gepraat. Want zij zaten ook op de camping.
De bus rijdt een paar uur later Buenos Aires, met 13 miljoen mensen, in. De grootste stad die ik ooit heb bezocht. Ik krijg kippenvel. Wat een stad. Wat een flats. Wat een billboards. Wat een stratenplan. Waaronder een zwerversdorpje ligt. Waar mensen wonen in winkelwagentjes en karton. Na drie dagen is er een eind gekomen aan mijn rust. We zitten in een druk, maar gezellig hostel. Met eigen bar op het dakterras waar de nodige biertjes doorheen floeien. In 8 dagen heb ik 1000 keer minder uren gemaakt dan iemand die de griep heeft. Je eet niet voor 23.00 uur en gaat niet eerder naar bed dan 3.00. En toch vroeg opstaan, omdat je de stad wilt leren kennen. We bezoeken het roze huis van Evita, waar zij vroeger haar toespraken hield voor 389238209 Argentijnen. Ook ontmoeten we hier de dwaze moeders, zij maken elke donderdag een rondje op de Plaza, ter demonstratie voor hun ´verloren´ zonen en mannen. 20 jaar geleden. Ik maak een citytour. Voel me stoer en groot, maar aan de andere kant ook klein en kwetsbaar. De flats komen op je af. De straten zijn 4 keer zo groot als de Gijsbrecht van Amstelstraat. Maar dan met eenrichtingsverkeer. Yolanda en ik huren een tandem en gaan met gierende banden en veel gelach door Buenos Aires. Raar om achterop te zitten en alleen maar te kunnen trappen.
Een man wast zich in een watertje, tussen de rijke zakenmannen. We bezoeken een balletvoorstelling op de Avenida 9 de julio. Op deze ´s werelds grootste straat staan 1 podium en 8 filmschermen. Duizenden mensen genieten van balletmuziek met bijbehorende danspasjes. Yolanda en ik zweven daarna sierlijk naar een restaurant. We zien tango op straat, bezoeken het cementario waar Evita begraven ligt. Lopen rond door het toeristische La Boca, met de gekleurde huisjes en nog meer tango. Uiteraard gaan we uit tot in de vroege uurtjes. Met kerst naar de beroemde tent La Pacha, met uitzicht over water. Waar iedereen met zonnebril op danst terwijl het donker is. Wat kouwen ze toch raar met hun mond... De kerstman komt langs en ik krijg een lekkere fles champagne. Maar zelfs dan ben ik nog niet in de kerstsfeer. Ook niet als om 00.00 vuurwerk wordt afgeschoten en iedereen ´Heppie Kristmas´ roept. Zoals wij dat doen bij oud en nieuw. Met Iris ga ik naar een vet Percussiefeest in een loods. Zet een stel Argentijnen, Afrikanen en Brazilianen bij elkaar. Geef ze een trommel en een hysterische dirigent. Ook al zou je willen, het lukt je niet om de komende 2,5 uur stil te staan. Ook niet als het zweet tot in je bilnaad gutst. Buenos Aires is niet alleen tango, steaks en voetbal. Het is veel meer.
Maar ook Buenos Aires slaapt. Met oud en nieuw. Het is raar maar waar. Dus boeken Yolanda, Claire en ik hem naar Uruguay. Ook wel bekend als het kleine jongetje van de klas. Die zich stilhoudt tussen de grote jongens. Maar als je dit jongetje beter leert kennen, zit er onwijs veel in. Met de boot gaan we naar Colonia. We kunnen weer adem halen. De tijd is stilgezet in dit schattige dorpje. Oude auto´s, oude kerkjes, oude huisjes. Een stadsmuur met kannonnen. Straten met klinkers. En heel veel toeristen. De Argentijnen hebben inmiddels ook vakantie.
Na Colonia gaan we naar Montevideo. De hoofdstad van Uruguay. Een vieze hoofdstad, met veel slecht onderhouden gebouwen. Maar wel met MC Donalds, een chille Ramblas, mooie pleinen en leuke winkelstraten. En met de grootste markt die ik tot nog toe heb gezien. Waar je fruit kunt kopen. Maar ook ganzen, slangen, oude colablikken, kapotte lampenkappen, muziek en een hoesje voor mijn Ipod. Gelukkig hebben ze ook een goede collectie films in het hostel.
Het toetje op de decadentheid is Punta del Esta, aan het strand. Daar vieren we oud en nieuw. Tussen de rijke, verwende Argentijnen, die dit dorp van hun hebben gemaakt en het beschouwen als een weekendjeweg.nl. Ook met oud en nieuw. Het hostel waar we zitten spant de kroon. 25 euro per nacht. Sick. Maar wel met zwembad. We genieten. Op oudejaarsdag liggen we vol in de zon, 30 graden. Ik zwem voor het eerst in de Atlantische Oceaan. Voelt goed. Mooie golven, ik verlies bijna mijn bikini. Om 21.00 uur is het 00.00 uur in Nederland. We ontkurken de champagne en toosten op het leven. Dat mooi is. Een bijzonder moment, vooral omdat precies op dat moment de zon achter de skyline van Punta del Esta zakt. En er vuurwerk wordt afgestoken. Door een stel Europeanen denk ik. Om 00.00 uur hier barst het echte feest los. Vuurwerk, lekker eten, sangria met witte wijn. We gaan naar een feest aan zee. Dansen, sjansen en hebben lol. Uiteraard maak ik mijn eerste nieuwjaarsduik. Ik heb alleen geen vaseline, Unox rookworsten of dikke winterjassen nodig.
Nu ben ik weer alleen. Ik heb mijn plan gewijzigd. Op aanraden van Gerben, dat ik na 1 hapje jonge kaas weer terug wil, heb ik mijn ticket verlengd. Op 1 maart slaap ik weer in mijn eigen bed. Ik ga naar Mendoza en vanaf daar naar Patagonie. Terug naar de natuur, actieve dingen doen. FF weg van terrasjes, zodat ik er straks weer van kan genieten. Tjeem, wat klinkt dat decadent.
Abrazo!
p.s. uploaden van foto´s lukt niet zo goed... komt later!
-
03 Januari 2008 - 19:37
Annika:
Jeetje Saarie wat n verhaal weer... allereerst.. jij ook een heel happy newyear toegewenst met veel lol en geluk!
wat maak jij veel mee hee.. sick gewooon haha maar wel heel gaaf! dat je je ticket hebt verlengd zegt al genoeg hoe erg je geniet! maar voor ons nog ff slikken en je nog langer moeten missen:-(
denk aan je liefste saarie en geniet vooral nog van al t moois!
dikke knuffel! -
03 Januari 2008 - 19:57
Kim.:
Hey mop,
Mooi verhaal weer!!!
Leuk om te lezen dat je zo geniet van alles, zelfs je ticket verlengd!
Groot gelijk, als je er toch bent dan maar gelijk goed.
Moet wel eerlijk bekennen dat ik je mis, maar de biertjes staan al koud en ik ben flink aant oefenen geweest met poolen duzzzz......
Ik was met oud en nieuw bij vrienden in Hilversum.
's nachts ff naar Felix geweest, was erg raar om alleen van de barkruk af te pleuren, hihi.
Maak het goed met me. ;-)
Vanaf een te koud kikkerlandje zeg ik geniet nog van je reis.
Dikke kus.
-
03 Januari 2008 - 21:29
Jelle:
Yo Saar, een gelukkig nieuwjaar!
Is dat nou wel zo slim om je tent onder een lantaarnpaal te zetten? Die kan je niet uitzetten namelijk! :D
Mooi verhaal weer hoor.
x
Jelle -
03 Januari 2008 - 22:48
Ettennaej+sroc Tgaz:
Gad Haras, ik vind het allemaal wel weer prachtig wat je daar zoal beleeft, maar met die gezellige feestdagen, nu alweer achter ons kreeg ik wel een beetje een leeg gevoel, zo zonder jou. Luap was ook al weg. Oo Ik miszzzzzje zzzzo! mAAR jA Ik zal nog wat geduld moeten hebben. Doe de groeten aan Patagonie. En veel plezier hoef ik je niet te wensen want dat regel je zelf wel. Goed zo! Muchos Besos en embrassos of zoiets. APPAP
Hai Sari, sjonge je kocht een tentje om de kosten te drukken en wat doe je nou?? Een en al feest tussen de rijkeren. Maar ja je hebt gelijk hoor, je bent er nou toch dus waarom zou je er niet uit halen wat er in zit? Wat heerlijk om af en toe spullen toegestuurd te krijgen, in de pakketten die je stuurt ruik je als het ware het Zuid-Amerikaanse. Wat zal jouw huis naderhand mooi fleurig worden! En het leukst zijn natuurlijk de CD's met foto's. We genieten op die manier heerlijk mee. Goed dat je je verblijf verlengd hebt, maar ja we denken wel veel aan je hoor. Ben zo benieuwd hoe je het hier weer zal ervaren als je begin maart terug komt vliegen over onze gigantische lappendeken, die niet voor niets Pays Bas heet.
Maar ja zover is het nog niet. Eerst verder genieten!
Liefs mam -
04 Januari 2008 - 01:24
Jan Van De Kuilen:
Decadent? Nee hoor, zo voelde het ook bij mijn eerste adoptie. Je bent ijn een hele andere wereld, waar mene se3n zoals jij en ik willen overleven. Je voelt je op zo'n moment als westerling wel erg nietig als je in Jakarta ziet dat mensen met een consenvenblikje een beerput ziet egen en zo kan ik nog uren doorgaan. Het is in iedere grote stad niets anders. Ik geniet elke keer van je verhalen. Groeten en tot ziens. -
04 Januari 2008 - 08:38
Marieke:
Tjéém Saar! Wat een relaxtheid! Niets van dat kneuterige familiegedoe met de feestdagen...of heb je dat toch stiekem een beetje gemist?? Heerlijk! Ik lag een paar jaar geleden op 6 januari in zee met 30 C! Dat is geweldig, maar ook bizar als je bedenkt dat het in Nederland rond deze tijd zo om en nabij het vriespunt is! Mazzelaar! Ik verheug me nu al op maart! Dan komen al die vrolijke bolletjes uit de grond en kom jij weer terug! Ik hoop dat je dan al je avonturen komt vertellen!
Geniet zoals je nog nooit genoten hebt! x Mariek -
04 Januari 2008 - 08:53
Dennis:
Hoi Sarah,
1 woord: jaloers!
Het gaat je goed af zo te lezen dus een goed besluit om nog ff te blijven. Wel moeten we in het geweldige groene, natuurlijke en warme ( :-) ) Hilversum nu langer wachten op de live stories maar ik houd het vol.
Geniet verder, vooral van Patagonie, heerlijk!
Dennis -
04 Januari 2008 - 08:56
Sven:
Wat een prachtige verhalen schrijf je Saar, goed hoor!
Veel plezier in Mendoza (lekker wijnproeven ;-)) en vooral in El Calafate!! (ik mis de gletsjer :-()
x
Sven -
04 Januari 2008 - 15:15
Corry De Jong-Zagt:
Hoi Sarah, allerbeste wensen voor 2008 !!!De jaarwisseling van 2007 zal je vast nog lang bijblijven, bijzonder hoor!Wie weet wat je volgend jaar om die tijd doet en vooral ...waar je dan bent!
Wij hebben Femke twee weken 'over 'uit Z-Spanje , heel prettig om elkaar weer even te zien en bij te kletsen .Dat iemand er weer is hoeft niet te wennen , maar wel als ze zo weer die kant op gaat.
Pas goed op jezelf meis , groeten van ons allen. x -
04 Januari 2008 - 16:08
NoS:
Eej raaS, zuuuuper, keep it up!!!!
Groetjez noS, neS en niw-E -
04 Januari 2008 - 16:08
Ruben Malo:
Saraaaaah!
Het is weer een heerlijk verhaaltje geworden. Nooit gedacht dat jij zoveel kon chillen ;)
Genietze en pronto!
X Robin -
04 Januari 2008 - 18:05
Agnes:
Hey Saar...
God wat gaaf weer zeg!! Je kan wel een boek gaan schrijven, genoeg meegemaakt...
En je blijft zelfs nog langer, je hebt groot gelijk, als het kan moet je het doen!
Zo'n nieuwjaarsduik als jij nu hebt gemaakt zou ik ook nog wel aankunnen... :snorkling: klinkt goed, beter dan bij 3 graden boven nul...bbrrrr
Nou, geniet er nog van en we zien elkaar wel weer! :) -
04 Januari 2008 - 18:20
Hans Stoop:
Hoi Sara
Ik heb weer enorm van je reisverslag genoten en even de atlas erbij genomen om te kijken waar je nu precies op de aardbol aan het feesten bent.
Nogmaals een heel gezond 2008 toegewenst en de groeten,
Hans en Janny -
04 Januari 2008 - 23:59
Warda:
Hey Sarah!
Via Hyves kwam ik hier terecht en ik heb even meegelezen. Ik wilde vorig jaar ook een halfjaar naar Peru dus bedankt voor leuke opstekers :D! Nog heel veel plezier daar, je zal het heel erg gaan missen als je weer terug bent denk ik.En nog de beste wensen voor 2008!
Groetjes,
Warda -
05 Januari 2008 - 10:07
Emil:
He Sara! R-E-S-P-E-C-T
Je maakt er echt wat moois van. Geniet er van!
Emil -
05 Januari 2008 - 17:58
Nienus:
whoei, jij party-animal. Jij weet van geen ophouden he? Daar ben ik dan ook reuzetrots op!
Goed bezig, wegrennen van decadentie! Stoer, stoer, stoer...
dikke knuffel -
05 Januari 2008 - 19:22
Gerben:
heel goed Saar! empanada beats jonge kaas any day of the week! suerte! kus! -
05 Januari 2008 - 19:47
Hans Lingen:
Hé Sarah! Ik lees altijd ademloos je verslagen en uiteraard ben ook ik lekker jaloers! Geniet er nog maar lekker van etc. Ik ben o.k.: geef nog veel training, maar ben tegenwoordig lekker vrij in de weekenden; dus o.a. veel horeca! Nog bedankt voor je kaart, take care en ik zie je! xxx Hans -
06 Januari 2008 - 23:21
Eus:
Hoi Sarah. Ik word helemaal avontureluurs van die verhalen. Moet ook maar weer eens een reisje gaan boeken.
Overigens is er volgens mij in heel Patagonië geen Mac. Maar wie de dodenweg overleeft, moet ook dit kunnen overleven.
Veel plezier de komende tijd.
-
07 Januari 2008 - 08:30
Hans Den Blanken:
Hoi Sarah,
Ik blijf genieten van die mooie reisverhalen van jou. Enne, niet toegeven hoor, aan zo'n lekker stukje jonge kaas!
Net terug van een lang weekendje met de 5 families Nina/Andre, Maartje/Robert, Arjen/Monique, Carla/Joost, Angelique en wij dan.
Met z'n 22-en (11 kids!) in een huis op de Veluwe, erg leuke en intense 3 dagen, het was niet echt stil daar...
Tja, das toch even een ander reisverhaal he?
groetjes en nog een happy 2008,
X Hans
-
08 Januari 2008 - 00:08
WeraBera:
JÉZUS, je maakt me heel jaloers met al die mooie verhalen van je. Goed besluit om te blijven. Ik kan na 2 weken al niet wachten tot mijn volgend tripje naar het buitenland. 'Kwil truhûg!! maar hier is het toch ook wel weer erg leuk. Geniet! -
08 Januari 2008 - 08:57
Carolien:
Hey Saar!
First of all happy new year!! Op aanraden van Rooz ben ik maar s een verslag van je gaan lezen en ohohoh wat fijn!!! Ben helemaal aant wegdromen, terwijl ik eigenlijk m'n uitzendkrachten hun salaris moet betalen;-) keep up the good work en hopelijk kan ik snel weer wat fijns van je lezen!
Dikke kus, Ca! -
08 Januari 2008 - 11:29
Gerrie Broekhuyse:
Hoi Saar,
Geweldig wat jij allemaal meemaakt!!! Lees je verslagen elke keer met belangstelling en heb bewondering voor de manier waarop je alles aanpakt. Je ticket verlengd... nou, dat zegt genoeg! Die jonge kaas wacht wel hoor. Geniet er van zolang je de mogelijkheid hebt!
Uiteraard wensen ook Peter en ik je een heel gezond en goed 2008! We zien je vanzelf wel weer op de club verschijnen, maar ga nog maar ff lekker door zo!!!
Groetjes,
Peter en Gerrie
-
08 Januari 2008 - 12:28
Eelco:
hee saar, ouwe stinkerd!
wat pas decadent is : twee keer oud en nieuw vieren, dat vind ik echt zwaar overdreven, dat doe je gewoon niet, en dan ook met alcohol, bah! kan dus ech nie door de beuheugel!
ik heb op terschelling oud en nieuw gedaan: vrienden van me waren met de hele woonboot en al daar heen gevaren, dus ik daar ook tussen de kids en honden en drunkies. gezellig! lekker weinig vuurwerk: ze deden gewoon de misthoorn aan.
en verder gewoon een beetje bijboeken? moet er niet gewerkt worden? ik bedoel we zitten hier ook met een fileprobleem wat heel veel geld kost en de gezondheidszorg enzo, dus in plaats van het daar allemaal een beetje uitgeven, kun je beter hier maar achter een computer gaan zitten in de regen. veel beter!
nou ja, dan niet...
doei! eelco -
08 Januari 2008 - 15:50
Anke:
Tsja wat moet ik erop zeggen: zoooo jaloers!!! Super dat je nog even blijft. In maart een reunie dan maar?
Beso! -
08 Januari 2008 - 20:10
Wouter:
Hoi Saar.
jeetje wat super. Zonder de vele foto's kan ik helemaal de sfeer proeven. Je schrijft geweldig!
X
-
09 Januari 2008 - 15:35
Erik Brakkee:
Genoeg te vertellen als je in Maart terugkomt.Geniet er nog maar van.Ook nog een gelukkig nieuwjaar en tot gauw.
gr.Erik Brakkee -
09 Januari 2008 - 19:56
Vera & Jos:
Hoi Sari,
Jij ook een fantastisch 2008 gewenst: volgens mij lukt dat tot nu toe hééééél erg goed!
Wij maken het prima: gaan vrijdag weer (even) naar Portugal: een beetje een huwelijksreisje, maar dan zonder huwelijk! Ha, ha! Wél met een samenlevingscontract...óók heel serieus en leuk!
Je hoeft niet aangemoedigd te worden te genieten, dat doe je dubbel en dwars, héél verstandig van je...
Veel liefs uit het kippendorp!
-
10 Januari 2008 - 14:30
Arno:
Waanzinnig verhaal! Gewoon zo lang mogelijk wegblijven, het koude en natte NL kan altijd nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
